No i jest! Długo wyczekiwane przez nas (mnie i Martę) wydarzenie sportowe w naszym nowym domu. Tym bardziej ważne, że obydwoje startujemy w barwach nowego klubu – Prajolas.

Zanim o biegu, to jednak wpierw o klubie, albo raczej o ludziach.

O importante não é o destino, mas sim a companhia!

Otwarci, sympatyczni, pomocni, uśmiechnięci i z pozytywnym nastawieniem do świata, ludzi i wyzwań. Przeżywanie wspólnych chwil w takim towarzystwie, to zupełnie nowe doświadczenie na dotychczasowej samotnej ścieżce ultrasa. Przezabawne jest ich podejście do treningu, prawie każdy twierdzi, że nie trenuje. Ale trzeba ich poznać żeby zrozumieć, że nie oznacza to nie biegania. 17 nagród! dla zespołu!

Co do samego wydarzenia. Jeśli komuś marzy się dziki zakątek do zwiedzenia i odkrycia to musi tu przyjechać. Nie ma drugiego miejsca gdzie w czasie jednego biegu:

Wystarujemy z poziomu oceanu, biegamy po starych i nowych wulkanach, łąkach, lewadach, kamieniach, piasku, trawie, wodospadach, glinie, ziemi, szutrze a był tez kawałek asfaltu dla wymagających.

Przyroda zachwyca, tym bardziej, że trasa świetnie zaplanowana, przemyślana, zarówno jeśli chodzi o ukształtowanie, jak i czas w którym się znajdujemy w poszczególnych porach dnia.

Widok na rozgwieżdżone niebo w środku nocy z kaldery, bez świateł miast po prostu zachwycający.. (postałbym dłużej ale to w końcu wyścig…), Wschód słońca z widokiem na ocean i Pico (najwyższa góra Portugali, ok raczej szczyt wulkanu). Nocny bieg przez las z mnóstwem zbiegów podbiegów i zakrętów, przy dźwiękach Cagaro. A później powrót na Capelinhos przez wulkany w pełnym słońcu i widoczności dochodzącej do 100km… Zróżnicowana roślinność, prehistoryczne paprocie, różne formy lasu, różne piętra roślinności, fantastyczne strumienie. Przyroda po prostu zachwyca i na pewno jest to jeden z najmocniejszych atutów biegu.

Wyznaczenie trasy, oznaczenia, punkty żywieniowe ciężko znaleźć jakąś słabość, a napisać że dobrze to zdecydowanie za mało. Jest to na tyle jeszcze mało odkryty bieg, że nie pachnie komercją, nie ma anonimowości. Organizatorzy to osoby z którymi można się pośmiać porozmawiać, spotkać na trasie. Wszędzie widać prawdziwych ludzi, na punktach to nie obsługa czeka, to drugi człowiek z uśmiechem, gotowością do pomocy i naprawdę pytający czego potrzebujesz.

Samo wydarzenie to nie jeden bieg, chociaż ja zdecydowanie polecam 118k to też start w zawodach 65, 42, 25, 11 i biegach dla dzieci. Przyjazd najlepiej zaplanować na minimum 1 lub 2 tygodnie i zwiedzić również sąsiednie wyspy.

Przyjemnie ukończyć bieg na tak dobrym miejscu, zakładam, że w kolejnych latach łatwo już nie będzie kiedy przyjadą mocni zawodnicy. Zwłaszcza, że troche osób ma wpisowe z poprzednich lat. Dostać się nie jest tu łatwo, ale warto…. Do zobaczenia w przyszłym roku.